Przebaczanie to rezygnowanie z pretensji i urazy do kogoś, ale też pretensji do bliżej nieokreślonego świata. Także pretensji do siebie. Brak przebaczania rodzi złość, a ta zabiera energię. By ją mieć dla innych, dobrych spraw warto przebaczać.
O czym warto pamiętać, przygotowując się do tego daru?- przebaczanie jest darem dla siebie, nie dla tej osoby, której przebaczasz. Nie ona tego potrzebuje, lecz TY: po to, żeby zrzucić z siebie niepotrzebny ciężar.
- przebaczanie nie jest obowiązkiem - to jest Twój wybór
- do przebaczania trzeba być gotowy. Kluczowy jest tutaj czas.
Czy już potrafisz pozwolić odejść przeszłości?
Czy czerpiesz przyjemność z uczucia urazy?
Czy ta uraza pozwala Tobie nie żyć w monotonii i tylko dzięki temu w życiu "coś się dzieje"?
Czy żyjesz urazą, bo pozwala ona Tobie zrzucić na kogoś winę za Twoje niepowodzenia, za Twoje życie?
- przebaczanie to nie zapominanie. Zapominanie Ciebie zubaża, przebaczanie wzbogaca.
Jeśli potrzebujesz więcej, zachęcam do lektury Życie ze złością R. Potter-Efrona.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz